W dalekim lesie,
W głębokim borze
Siedzi krasnalek
Na muchomorze.
 
Wiatr borem niesie
Odgłos daleki
 - Krasnalek wbija
Ogromne ćwieki.
 
Sowa się budzi
I pyta - Kto tu
Narobił w lesie
Tyle łomotu? 
 
I rozgniewana
Czem prędzej leci.
- Proszę nie stukać
Śpią moje dzieci.
 
O pani sowo
Cóż biedny zrobię
Domek zepsuty
Naprawiam sobie.
 
Gdy się rozleci
Domek malutki,
Gdzie się podzieją
Me krasnoludki?

Więc pani sowa
 Się zlitowała        
Krasnoludkowi
Stukać kazała.

Więc stukaj stukaj
 Mój krasnoludku
I żyj szczęśliwie
Wśród swego ludku .


Ps. Nie znam tytułu i nazwiska autora tego wiersza. 

zwieros@op.pl

Do strony głównej